Struinen door oases en crossen over de Golan

Hallo alllemaal,

Vandaag zijn we vroeg opgestaan omdat een intensieve dag ons toelachten. Met Amit zijn super auto zijn we richting het noorden gereden om de berg te bezoek van waaruit Jezus zijn ideologie zou hebben verspreid (je kunt in dit land niet echt om hem heen (the man himself). Op deze berg stond een prachtige kapel met een rijke tuin. Het uitzicht over het meer van Galilea was verbazingwekkend en het heilige oord voelde aan als een oase op de droge berg met weinig vegatatie. Na het fata-morgana-achtige oord achter ons gelaten te hebben vervolgde onze reis zich verder de bergen in. Hier stuitte we op iets wat we allebei nog nooit in deze vorm waren tegengekomen. In het begin waren we niet zeker of we op de set terecht waren gekomen van de nieuwste Star Wars film of dat het gebouw daadwerkelijk iets van religie verborg. Na een warm ontvangst door een Italiaanse jongeman kwamen we er al snel achter dat het onwerkelijke oord een seminarie was(ja, het was heel even google-en). We hebben nog nooit het katholieke geloof zo actief en in zo een pure vorm gezien en elke steen van het gebouw droeg wel symboliek met zich mee. Op het moment van het openen van de bibliotheek verschenen er sterren in het plafont en de buitenkant van de concertzaal leek meer op een UFO dan op de gothische bouwstijl die we gewend zijn. De relatief hippe Italiaan nodigde ons uit voor een rondleiding en vertelde gepassioneerd over zijn verblijf daar. Na een oase van modern katholicisme en de brug van het jodendom naar het christendom verschansten we ons weer in de Amit-mobiel om een leuke tour te maken richting het noorden en over de Golanhoogvlakte. Geariveerd in een kiboet kwamen we op een op het oog Amerikaanse range aan waar de beruchte Tomcars voor ons klaar stonden. Met Amit wederom achter het stuur begonnen we aan een Mad Max: Fury Road-parodie over de hoogvlakte die Israel in de zesdaagse oorlog van 1967 wist te bemachtigen. Deze reis stond in contrast met onze vroome christelijke ochtend omdat de reis zich langs duidelijke sporen van oorlog wist te leiden. Over heuvels en door dalen scheurden we langs tanks en doorruines van oorlogsbasisen terwijl het stof zich met de contactlenzen van Guus begon te bemoeien. Met een coole gids op een quadbike jaagden we door het post-apocalyptische landschap om bij een verlaten pand aan te komen. We lieten ons vertellen dat dit bouwwerk ooit is gerealiseerd door de Soviet Unie om als ziekenhuis voor de Syrische militairen te dienen. Toen het echter werd omgetoverd tot hoofdkwartier voor Syrische generaals werd het door een tip van de bekende spion Eli Cohen (hij gaf het advies om eucalyptusboompjes te planten tegen de schaduw) gebombardeerd omdat de Israelische luchtmacht de boompjes makkelijk kon localiseren. Nog verbaasd van de duidelijke sporen van de oorlog vlogen we terug naar de kiboet om onze racemachientje in te leveren en in de Amit-mobiel door te rijden naar de top van de berg. Het uitzicht was weergaloos en vanaf de berg konden we duidelijk de Syrische steden zien liggen die door Al Qaeda zijn ingenomen. Amit vertelden ons dat op goed dagen (dus hele slechte) je de bombardementen kon zien in de verte. Het was super vreemd om fysiek zo dicht bij de oorlog aanwezig te zijn. Nederlandse en Hebreeuwse klassiekers draaiend keerden we terug naar Tiberias om daar lekker te barbecueen. Wat was het toch een dag van verschillende indrukken.

Laylatov